Para lang siguro akong sirang plaka, paulit-ulit, dahil everytime na di kita nakikita at nakakasama, sobra kitang hinahanap. Namimiss kita sobra.
This week only, four people already asked why do I look sad.
Di ko na ba maitago at sobrang halata na ba ang pagkalungkot ko? Even a pokerface like me could not hide the sadness that I am feeling right now.
Honestly, I am weighing things. Alam ko naman kasi na di sya ganun talaga. Kahit nga sa nga mga taon naging close sa kanya, hindi sya ganun ka-vocal how much that person misses him or her, sa akin pa kaya?
On the other side, I can't help but to feel disappointed, kasi para akong t@nga sa nararamdaman ko. Naaawa na ako sa sarili ko and wala akong magawa. :(
Hope to end this sadness soon.

No comments:
Post a Comment